Northern Territory

Dag 23, dinsdag 30 juni 2009, Lake Argyle

Het einde van  de tour komt in zicht en vandaag en morgen worden voornamelijk gevuld met het rijden naar Darwin, ‘de hoofdstad van het noorden’, vernoemd naar de bekende ontdekker van de evolutieleer. Met het ontbijt net achter de kiezen rijden we eerst weer 2 uur lang het nationaal park uit over dezelfde hobbeldebobbelweg. De lange reis van vandaag wordt onderbroken door een boottripje over Lake Argyle, het grootste stuwmeer van Australië, dat de boeren het hele jaar door van zoet water voorziet. De hond van de schipper zit vol genot op de boeg. Langs de rotsige oever zien we een aantal Rock Wallabies, een soort kleine kangaroe. Het meer zit vol vis en als je een stukje brood boven het water houdt komen er honderden Katvissen aanzwemmen die het brood met een ferme waterstraal uit je hand ‘spugen’. Erg grappig. In het meer leven duizenden zoetwaterkrokodillen, maar we zien er maar een paar. Ook zien we de spinnensoort wiens web de basis is geweest voor de ontwikkeling van Kevlar, de sterkste kunststof draad die er bestaat. Ter afsluiting kunnen we nog even zwemmen en tot mijn vreugde is er een mooie rotspartij om vanaf te springen. Een natuurlijke trap loopt op tot 9 meter hoogte. Even slikken en springen maar! Na een flinke vrije val en bijbehorende plons is de adrenalinebehoefte voor vandaag weer ingevuld.
Na het avondeten gaan we in het donker op krokodillenjacht, maar in de lichtstraal van de zaklamp zien we alleen een paar kleine zoetwaterschildpadden over de bodem scharrelen. Op de camping wordt de avondrust flink verstoord door honderden Flying Foxes (een soort vleermuizen) die met een immens gekrijs  wakker worden voor hun nachtelijke zoektocht naar voedsel (fruit). In de palmboom waaronder ik mijn swag heb uitgerold zie ik ze af- en aanvliegen totdat mijn ogen te zwaar worden om dit schouwspel te bekijken.

Dag 24, woensdag 1 juli 2009, Northern Territory

Bij het ochtendgloren nemen enorme zwermen parkieten het stokje over van de Flying Foxes in een poging zoveel mogelijk lawaai te produceren. Vandaag verlaten we Western Australia en rijden de staat Northern Territory binnen. Bij het oversteken van de grens gaat de klok 1,5 uur vooruit, waardoor het tijdsverschil met Nederland nu 7,5 uur is.
Urenlang volgen we de Victoria rivier. In een aantal kleine plaatsjes langs de route zie je steeds meer Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië. Over het algemeen geen heel prettig gezicht want de overgrote meerderheid van deze op zich vredelievende mensen hebben de overstap naar een moderne levensstijl niet kunnen maken. Er zijn flinke gebieden ‘terug gegeven’ waar de Aboriginals hun eigen eeuwenoude levenswijze ‘één met de natuur’ kunnen handhaven, maar in dorpen en steden vervallen ze in werkeloosheid en dronkenschap. Een nogal trieste bedoening. Hun genen zijn niet gewend aan alcohol waardoor ze snel verslaafd raken. Het komt vaak voor dat ze zich voor een klein vergrijp door de politie laten oppakken om onderdak en een paar maaltijden in de cel te verkrijgen. Tijdens mijn volgende tour hoop ik wat meer van de oorspronkelijke tradities van de Aboriginals te zien te krijgen, maar ik reken er eigenlijk niet op want ze leiden een nogal teruggetrokken bestaan, wat niet zo vreemd is als je bedenkt dat ze zeker honderd jaar lang niet al te best zijn behandeld door de kolonisten.

Deze avond kruip ik voor de voorlopig laatste keer in mijn swag. Bij elkaar twaalf nachten heb ik buiten onder de sterrenhemel geslapen. De maan elke dag een stukje ‘voller’ zien worden, de eerste vogels horen fluiten en de zon zien opkomen. Het is primitief, maar ook geweldig mooi om dag na dag zo dicht bij de natuur te zijn. Wat moet je met een vijfsterrenhotel als je álle sterren van het heelal kunt hebben?

Dag 25, donderdag 2 juli 2009, Edith Falls

De dag begint met een korte wandeling vanaf de camping naar Edith Falls voor een verfrissende duik in het water wat in oneindige hoeveelheden  wordt aangevoerd door de waterval. Na een uurtje zwemmen en ronddobberen is het tijd voor de finale rit naar Darwin. Als we daar aankomen hebben we in 9 dagen nog eens 2.800 kilometer gereden wat het totaal op 7.200 kilometer brengt.
De eerste tour van 21 dagen zit er op. Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik al het moois dat West-Australië te bieden heeft heb mogen zien. Ik heb er enorm van genoten. Meer dan ooit heb ik mij kunnen overgeven aan het ‘nu’, zonder na te hoeven denken wat er over een paar uur of morgen staat te gebeuren. Helemaal niets om je zorgen over te maken, gewoon genieten, elk moment van de dag.

Nu voor 4 nachten weer terug in de bewoonde wereld met goed gevulde supermarkten en een café op elke hoek. Alhoewel ik de sterrenhemel heb moeten inruilen voor een 6-persoons slaapkamer in een hostel in het centrum van Darwin, verwacht ik er ook hier een paar leuke dagen van te maken.