Sharks!!!!

Dag 68, vrijdag 14 augustus 2009, Pacific Harbour

Vandaag is dan eindelijk de grote dag aangebroken: de shark feeding dive gaat nu echt gebeuren. Volgens reviews die ik op duiksites op internet heb gelezen is dit één van de beste plaatsen in de wereld om dit te doen, dus die kans grijp ik met beide handen aan. Nadat ik mijn wetsuit heb gepast varen we door de natuurlijke kreken de zee op. Het is iets van 45 minuten varen naar de plek waar het allemaal gebeurt. De mannen van Beqa Adventure Divers die de haaien voeren komen van het nabijgelegen eiland Beqa en zijn er van overtuigd dat zij bepaalde krachten hebben waardoor ze nooit door een haai zullen worden aangevallen. Al meer dan 10 jaar gaat het goed, maar voor de zekerheid check ik toch even of de haaienvoerder alle tien zijn vingers nog heeft….
Je kunt hier in totaal 8 soorten haaien zien, waaronder als je enorm veel geluk hebt (de laatste keer was 5 weken geleden) de ultieme bonus: een tijgerhaai van ruim 6 meter lang. Er zitten 2 Duitse duikers op de boot die al 20 dagen achter elkaar meegaan in de hoop deze tijgerhaai te zien te krijgen.
Om de haaien te lokken is er op de boot ruim 150 kilo rauwe stinkende vis (tonijn) meegenomen in 2 groene Kliko containers, waarvan één helemaal vol zit met enorme vissenkoppen. Als we op de duikplek Shark Reef Marine Reserve aankomen worden een paar stukken vis overboord gegooid die gretig door de al aanwezige roofvissen worden weggeschrokt. We springen in het water voor de eerste van twee duiken en laten ons als een baksteen zinken naar “The Arena” op 30 meter diepte waar de eerste show wordt vertoond. Er is een klein muurtje gemaakt van rotsen waar je op je knieën achter gaat liggen. Technisch gezien is dit de makkelijkste duik ooit. Je hoeft alleen maar plaats te nemen en je ogen open te houden. De stukken vis worden uit de container gehaald en in eerste instantie zijn het vooral de bijna honderd enorme Giant Trevally’s die zich op het feestmaal storten. Verder zwemmen er nog vele honderden, misschien wel duizenden, andere kleinere vissen die willen meeprofiteren van het gratis feestmaal. Even later komen de haaien een kijkje nemen, alhoewel ze eerst nog op afstand worden gehouden door de behoorlijk agressieve Giant Trevally’s. Het zijn de White Tip Reef Sharks, de Black Tip Reef Sharks en de Grey Reef Sharks die wel een vorkje mee willen prikken. Alle drie deze soorten heb ik wel een keer eerder tijdens het duiken gezien. Meestal zijn ze tussen de 1 en 2 meter groot en vrij ongevaarlijk. Na 15 minuten stijgen we naar de voederplek op 15 meter diepte waar de haaien aan de beurt komen. We zitten op één tot twee meter afstand van de haaienvoerder die een stuk vis in zijn hand houdt totdat de eerste haai het aandurft om langs te zwemmen en de moot vis uit zijn hand te eten. Zo gaat het nog zeker 10 keer en de haaien zwemmen rakelings langs je heen als ze zich uit de voeten … ehh vinnen … maken met hun lunch. Het derde deel van de duik zou op 5 meter diepte moeten plaatsvinden, maar door de te ruige zee kan dit deel vandaag niet doorgaan, dus we klimmen weer terug in de boot. Erg gaaf allemaal om dit van zo dichtbij te zien, maar ik ben nog niet echt onder de indruk van de grootte van de haaien….
Na een uurtje bijkomen op de boot springen we weer in het water voor de veelbelovende tweede duik. Om de één of andere reden geven de Bull Sharks vrijwel alleen bij deze tweede duik acte de présènce, terwijl de plek maar 20 meter verder ligt. Misschien weten ze dat de grote vissenkoppen voor de tweede ronde worden bewaard? Ook hier liggen we weer achter een laag muurtje op maar een paar meter afstand van de haaienvoerder. De Giant Trevally’s proberen weer een graantje mee te pikken, maar als dan eindelijk de bijna 3 meter lange Bull Sharks in beeld komen maken ze wel plaats.  Geweldig om deze als agressief bekend staande haaien van zo dichtbij te zien. De haaien is ‘aangeleerd’ dat ze de haaienvoerder maar vanaf één bepaalde kant mogen benaderen, anders krijgen ze een tik in plaats van een beloning. Naast en achter de haaienvoerder staan 3 mannen met een soort staf van Sinterklaas om hem (en ons?) te beschermen. Na een paar oriëntatierondjes durven de Bull Sharks het stuk voor stuk aan om op de haaienvoerder (en dus ook recht op ons) af te zwemmen en in één grote hap de vissenkop naar binnen te schrokken. Wow, dit is wel echt heel gaaf! Soms zijn er zoveel andere vissen dat je de haaien nog maar nauwelijks kunt zien. Het ritueel herhaalt zich meerdere keren en elke keer is het weer een enorm imposant gezicht om de Bull Shark zijn grote bek te zien openen en de vissenkop er compleet in te zien verdwijnen. Aan alles komt een eind, maar deze twee superduiken zullen voor altijd in mijn geheugen gegrift staan.
Dankzij een Amerikaan die mee was op de duik heb ik een aantal foto’s kunnen bemachtigen, maar om een idee te krijgen van wat ik live heb mogen meemaken kun je het beste even deze video op Youtube bekijken, die op precies dezelfde plaats is gemaakt als waar ik gedoken heb: https://www.youtube.com/watch?v=0kxfmxlauu0

Dag 69, zaterdag 15 augustus 2009, Pacific Harbour

Vandaag ga ik nog een keer mijn geluk beproeven met de shark feeding dive. Ik ben er nu toch en wie weet wat ik vandaag allemaal weer voor moois te zien krijg. De procedure is hetzelfde als gisteren en we beginnen dus weer op 30 meter diepte. Meteen al aan het begin van de duik komt een enorme 3 meter lange Tawny Nurse Shark bedelen om een stukje vis. Wat een prachtig beest, zo gracieus als-ie zwemt en zo teder als-ie het stuk vis aanneemt (Steve Irwin zou zeggen What a beauty!). Heel erg mooi. Voor het tweede deel van de duik op 15 meter weet ik nu precies wat de beste plaats, waardoor ik nog dichter op het spektakel zit en de haaien zou kunnen aanraken. Vlak bij de voederplek blijkt ook een enorme murene te zitten, zeg maar een paling, maar dan zo dik als mijn bovenbeen en meters lang, die ook een paar stukjes vis krijgt. De zee is een stuk rustiger dan gisteren, dus ook het derde deel van de duik op 5 meter diepte kan nu doorgaan. Hier zit je helemaal met je neus bovenop de tientallen haaien die keer op keer terugkomen om een stuk vis te bemachtigen om er vervolgens wild schrokkend mee weg te zwemmen. Het was weer een sublieme duik. Na het uurtje rust is het tijd voor de tweede duik. Deze is wat minder goed dan gisteren. De zichtbaarheid is minder geworden en om de één of andere reden willen de Bull Sharks niet echt bijten. Ze zwemmen er wel rondjes, maar eten niet uit de hand. Ze lijken erg nerveus, wat ook mij een tikkeltje nerveus maakt, maar er gebeurt niets vreemds. Al met al was het de moeite waard om voor een tweede dag te gaan duiken. De tijgerhaai (https://www.youtube.com/watch?v=OirCHRSYW7w) laat zich weer niet zien, maar op die unieke gebeurtenis had ik ook niet echt gerekend.