Gibb River Road

Dag 17, woensdag 24 juni 2009, Windjana Gorge

Om 6 uur gaat de wekker en is het tijd om mijn spullen bij elkaar te pakken voor de volgende etappe. Voor de reis naar Darwin hebben we een truck die een maatje groter is: hij is vierwiel aangedreven en staat hoog op de wielen om de hindernissen die we onderweg tegen zullen komen te kunnen overwinnen. Alle 21 zitplaatsen zijn bezet, volle bak dus. De deels nieuwe groep spreekt mij iets minder aan dan de eerste. Ik mis de ‘oude groep’ zelfs een beetje. Wellicht gaat dat de komende paar dagen nog veranderen.
De eerste stop is bij een roadhouse, eigenlijk gewoon een tankstation met winkeltje en eetgelegenheid, maar door zijn geïsoleerde ligging heeft het toch een geheel andere sfeer dan thuis. De routewijzers geven de afstand naar de eerstvolgende grote plaatsen aan: 2.240 kilometer naar Perth en 1.709 naar Darwin (waar ook slechts 70.000 mensen wonen).
In het landschap zien we steeds vaker de karakteristieke Baobab boom, waarvan ik dacht dat deze alleen in Oost-Afrika en Madagascar groeit. Hij wordt door sommigen ook wel de ‘ondersteboven’-boom genoemd, omdat zijn gedrongen takkenstelsel veel weg heeft van een wortelstelsel.
Zodra we de Fitzroy River oversteken zijn we in het leefgebied van de salties beland. Deze zoutwaterkrokodil, die in dit gebied vanaf zee rivieren opzwemt, kan een lengte van 7 meter bereiken. Helaas wordt er vooralsnog geen saltie gespot.
In het gehucht Denham stoppen we voor de lunch. Het bijzondere hier is dat het verschil tussen eb en vloed maar liefst 11 meter bedraagt (het op één na grootste ter wereld). Het is nu vloed en in de baai zie je het water stijgen waar je bij staat.
Onze eindbestemming van vandaag is Windjana  Gorge, waar we tegen het eind van de dag ons kamp opzetten.  Dit gebied maakte ooit deel uit van de oceaan en de rotsen waren onderdeel van een honderden kilometers lang rif. In het gesteente kun je prachtige afdrukken van fossielen (zoals schelpdieren) vinden. Toen het land omhoog geduwd werd en de zeespiegel zakte kwam het droog te liggen en vervolgens heeft de rivier de canyon uitgesleten. In de rivier zien we het veel kleinere broertje van de saltie, de zoetwaterkrokodil, die niet veel groter dan 3 meter wordt en vrij ongevaarlijk is (tenzij je er op gaat staan natuurlijk). Met het invallen van de nacht vliegen honderden kaketoes luid krijsend de canyon uit.  

Dag 18, donderdag 25 juni 2009, Tunnel Creek

Met het rijzen van de zon vliegen de kaketoes weer luid kruisend de canyon in. Hoogste tijd om op te staan voor de korte rit naar Tunnel Creek. Dit is een 750 meter lange en vrij brede tunnel die door een rivier in de rotsen is uitgesleten. Je kunt er met een zaklamp pootjebadend doorheen lopen (wel oppassen dat je niet op een zoetwaterkrokodil stapt!). Halverwege is de tunnel ingestort en valt het zonlicht prachtig naar binnen. Ook vinden we een kleine grot met druipstenen.
We vervolgen onze reis over de Gibb River Road. Deze onverharde weg, die eigenlijk een shortcut is voor de geasfalteerde hoofdweg, is 660 kilometer lang en zullen we in de komende paar dagen volledig uitrijden. Onze 4WD truck is hier prima voor geschikt, maar helaas gooit panne roet in het eten. Het onderdeel dat de accu’s moet opladen functioneert niet meer, waardoor de brandstofinspuiting niet meer goed werkt en de motor na steeds kortere stukjes afslaat. Met de reserveaccu’s kunnen we de motor weer starten en zo weer een paar kilometer verder komen en in ieder geval onze kampeerplaats voor de nacht bereiken.

Dag 19, vrijdag 26 juni 2009, Bell Gorge

Vandaag staat in het teken van een bezoek aan Bell Gorge, de favoriete canyon van de gids en het kost niet veel moeite te begrijpen waarom. Het meertje is prachtig tussen de rotsen gelegen en wordt gevoed door een trapsgewijze waterval. De canyons zijn hier veel breder, maar daarom niet minder mooi dan in Karijini nationaal park. Het is elke dag zo’n 30 graden, dus een verfrissende duik in het relatief koude water is – zeker bij gebrek aan een douche – een welkome afwisseling van de lange ritten. Na een paar rondjes zwemmen is de grote uitdaging telkens een goede rots te vinden om na een klauterpartij weer in het water te springen. Natuurlijk moet dat steeds een stukje hoger om het spannend te houden. Vandaag kom ik tot een meter of 6.
Om de mankementen van de truck te verhelpen is een monteur met reserveonderdelen vanuit Broome vertrokken. Na een uurtje of 7 rijden bereikt hij ons bij een roadhouse. Om het wachten tijdens de reparatie plezierig te overbruggen lopen we een stukje over de roodbruine stoffige weg naar een waterhole, letterlijk een watergat. Waarschijnlijk zo geheten omdat het de enige plek is waar in het droge seizoen water blijft staan. Het is maar een klein meertje met waterlelies, niet tussen de rotsen deze keer, maar gewoon in het groen. Het watertje kruist de weg en als het water wat hoger zou staan zou je de weg over kunnen zwemmen. Aan een boom is een touw opgehangen waarmee ik mijzelf in volle vaart het water in slinger. Ik moet nog wat werken aan de techniek, want niet alle landingen zijn even geweldig...
Na een paar uur is de truck weer gemaakt en kunnen we onze reis over de Gibb River Road vervolgen. We hebben een halve dag vertraging en moeten dat de komende paar dagen weer inlopen.

Dag 20, zaterdag 27 juni 2009, Manning Gorge

We staan nog voor zonsopkomst op om de bij onze kampeerplaats gelegen Manning Gorge te bekijken. Om bij het begin van de wandelroute te komen moeten we eerst een iets van 30 meter brede rivier overzwemmen. Met onze schoenen en dagrugzak in piepschuimen bakjes bereiken we in het vroege ochtendlicht de overkant. Na een stevige wandeling van drie kwartier zien we pas op het allerlaatste moment de schoonheid van het meertje met kleine goudgele zandstrandjes en flinke waterval. Dat is nog eens een goed begin van de dag! De waterval biedt goede mogelijkheden om te beklimmen en na een paar oefensprongetjes is het tijd voor het echte werk. Vanaf een meter of acht hoogte (bijna 3 verdiepingen) blijf je best even in de lucht zweven voordat je met een flinke plons onder water verdwijnt.
Voor de middag hebben we weer een lange rit voor de boeg. Alvorens de camping van El Questro Cattle Station te bereiken zien we de zon ondergaan met uitzicht op de King Leopold bergketen.
Op de camping is ’s avonds live country-achtige muziek. De gitarist kan er wat van en geeft een geweldige akoestische solo weg. En dan is het rond 10 uur al weer de hoogste tijd om in de swag te kruipen en onder de eindeloze sterrenhemel in slaap te vallen.

Dag 21, zondag 28 juni 2009, Emma Gorge

Je gaat er bijna aan twijfelen of je nog wel op vakantie bent als je om half 6 moet opstaan, maar het dagritme is hier nu eenmaal anders om het daglicht optimaal te benutten. Na een kort ritje komen we aan bij de Zebedee Springs met water van 32 graden. Blijkbaar waren meer mensen op het idee gekomen want het is er al best druk. Het water is maar net warm genoeg om het niet koud te krijgen, maar de tropische omgeving met palmbomen is erg mooi. Als we teruglopen naar de truck wordt het ontbijt geserveerd.
Een uurtje later komen we aan bij Emma Gorge. Het is een half uurtje lopen door de rivierbedding voordat we bij het spectaculair gelegen meertje aankomen. Het meertje is omgeven door 65 meter hoge overhangende rotsen en bijbehorende waterval. De rotswanden zijn begroeid met varens en mos. Als je in het licht omhoog kijkt lijken de druppels wel op een regen van parels. Prachtig.
Vandaag rijden we de Gibb River Road uit. Vervolgens doen we nog 2 uur over de laatste 60 kilometer van vandaag, mede door de 46 rivier(bedding)en die we moeten doorsteken, waarvan de meeste op dit moment overigens droog staan. De weg is niet meer dan een pad van een paar meter breed en de truck schudt alle kanten op. Het lijkt de mountainbikeroute van Dorst wel. Als we aankomen op de kampeerplaats bij de Bungle Bungles is het al donker en we zullen tot de volgende dag moeten wachten alvorens een glimp van het volgende hoogtepunt te kunnen opvangen.