Cape Tribulation

Dag 46, donderdag 23 juli 2009, Daintree Nationaal Park

De komende 2  dagen bekijk ik het stukje tropisch regenwoud ten noorden van Cairns. We volgen de Captain Cook Highway die door dicht tropisch regenwoud vlak langs de zee na elke bocht telkens weer nieuwe prachtige uitzichten oplevert. Op veel plaatsen komt het azuurblauwe water tot aan de weg. De eerste stop die we maken is bij het Rainforest Habitat Sanctuary, een soort kleine dierentuin met de beesten die in Australië en vooral dit gebied leven. Het park is mooi opgezet en ik zie hier de met uitsterven bedreigde Cassowary (na de struisvogel en emoe de grootste vogel), Tawny Frogmouth vogels (met hun sublieme camouflage lijken ze net op een boomstam) en luierende koala’s. Omdat eucalyptusbladeren weinig energie geven slapen de koala’s bijna 20 uur per dag en het zijn ook nog nachtdieren, dus de kans dat je er een met z’n ogen open op de foto krijgt is niet heel groot.
Vervolgens stoppen we voor een verfrissende duik in de Mossman rivier. Het water komt hoog uit de bergen en is behoorlijk koud. De weelderig groene omgeving maakt echter veel goed. Na de lunch op een prachtig strand stappen we op een boot voor een korte cruise over de Daintree rivier. Naast een paar boomslangen zie ik hier de grootste krokodil die ik tot dusver in het wild ben tegen gekomen: een vetzak van zo’n 4 meter lengte (de grootste ooit waargenomen is 7,3 meter en weegt 1600 kilo en leeft in een dierentuin in India). Nadat we met de bus op een veerboot de rivier zijn overgestoken hebben we vanaf Alexandra Lookout een geweldig uitzicht op de kustlijn met de rivier die in zee stroomt. Hier vandaan is het nog maar een klein stukje naar het Beach House Resort waar ik de komende nacht verblijf. De supereenvoudige bungalows (de inrichting bestaat uit niets anders dan 3 stapelbedden) liggen verscholen onder het dichte bladerdek. Als je het ongerepte strand op loopt heb je uitzicht op Cape Tribulation. Na een korte wandeling over dit Expeditie Robinson strand vind ik een mooi plekje onder de palmbomen om wat te lezen voordat het donker wordt. Bij het avondeten kom ik iemand tegen van de duikcruise wat nog leuke gesprekken oplevert en een reistip: de Samoa eilanden op een paar uur vliegen van Nieuw-Zeeland. Die houden we maar even in gedachten voor een ander keertje.

Dag 47, vrijdag 24 juli 2009, Daintree Nationaal Park

Eigenlijk was ik van plan om hier te gaan paardrijden, maar ik ben wat te laks geweest met reserveren dus wordt plan b uitgevoerd. Samen met een paar andere backpackers die op mijn kaartleeskwaliteiten vertrouwen maak ik een wandeling naar Emmagen Creek. Het zeewater staat helaas te hoog om de route over het strand te nemen dus moeten we een uur over de vrijwel verlaten onverharde weg lopen. Bij een reusachtig grote ficusboom slaan we linksaf een junglepad in en na een kwartiertje zien we een verdiept gedeelte van het langzaam stromende beekje opdoemen. Onder het dichte bladerdek zwem ik een paar baantjes tussen de vissen. Na nog even van de omgeving genoten te hebben lopen we dezelfde route terug. De rest van de middag brengen we door op het strand, alvorens we de 2,5 uur weer terug rijden naar Cairns, waar ik voor de 3^e en laatste keer mijn inmiddels vertrouwde kamer in het hostel betrek.

Nog even ‘for the record’: de kilometerteller is weer 500 km opgehoogd en staat nu op 11.500 km.