Cairns continued

Dag 48, zaterdag 25 juli 2009, Cairns

Ik ben maar net op tijd wakker om te profiteren van het wekelijkse gratis pannenkoekenfestijn in het hostel. Daarna is het tijd om wat boodschappen te doen en mijn reisverhalen en foto’s bij te werken. Daar gaat behoorlijk wat tijd in zitten (dat komt er van als je zoveel doet en ziet). De foto’s die onder water bij het duiken zijn gemaakt moeten bijvoorbeeld allemaal worden bijgekleurd in Photoshop, omdat de kleur rood na een bepaald aantal meter diepte (acht of zo, afhankelijk van de lichtcondities) uit het zonlicht is gefilterd. Hoe dieper je gaat hoe blauwer alles wordt, simpelweg omdat het licht dat de andere kleuren zichtbaar maakt er niet doordringt. Uiteindelijk ben ik tevreden met het resultaat en kunnen mijn avonturen van de afgelopen week met de rest van de wereld worden gedeeld. Zonder eigen laptop had ik alles nooit zo compleet kunnen bijhouden. Regelmatig bekijk ik mijn eigen foto’s nog eens en besef mij wat een geweldige reis dit is.
In Cairns barst het van de eetgelegenheden voor backpackers waar je voor een schijntje – en soms zelfs geheel gratis als lokkertje voor de drankverkoop – een heel behoorlijke maaltijd kunt krijgen. Zo heb je voor slechts 7 euro een supermalse steak van 300 gram met groenten, een dessert én een pint (0,5 liter) bier. Waar vind je dat tegenwoordig nog?
’s Avonds ga ik voor de laatste keer stappen in Cairns. We gaan met een groepje van het hostel naar het vlakbij gelegen Gilligan’s, een megapartyhostel (715 bedden!!) met een erg gezellige bar met live muziek en een enorme dansvloer met prima dj. Ik kom een paar mensen uit Den Haag tegen en iemand waarmee ik in Darwin (3.100 kilometer ver weg) een kamer deelde. It’s a small world.
Na al het uitgaan van de afgelopen weken blijf ik met één vraag zitten: hoe krijgen al die vrouwen die flitsende cocktailjurkjes kreukloos uit hun rugzak?

Dag 49, zondag 26 juli 2009, Cairns

Dit is de tweede dag met somber weer. Het grootste deel van de dag regent het. Op zich niet zo heel erg want ik wilde het toch rustig aan doen voordat ik morgen weer aan een lange reis met veel activiteiten begin. Nadat de wekelijkse was weer is gedaan is er eindelijk eens tijd om wat achterstallige e-mails te beantwoorden.
’s Avonds schuif ik aan bij de wekelijkse gratis BBQ van het hostel. Een gezellige boel. En dan komt het moment nabij dat ik met een beetje pijn in mijn hart afscheid moet nemen van Cairns en het fijne hostel met als pleister op de wond dat er weer nieuwe avonturen op mij liggen te wachten.