Bruisend Brisbane

Met de reis naar de Fiji eilanden in zicht (inmiddels ben ik er al!) en de outback van Australië al weer ruimschoots achter de rug is het tijd voor een kleine update van het ontwerp van mijn website, zodat de foto op de voorpagina de lading van de reis blijft dekken. Dus, geen paniek, je bent nog steeds op de goede website! Onder het kopje Links (zie rechts onder) vind je de links naar de websites van alle hotels waar ik op Fiji zal verblijven, alsmede een beschrijving van de rondrit om het hoofdeiland (zie ook de foto met het kaartje) die ik de eerste week ga maken en een beschrijving van wat misschien wel de spannendste duik van mijn leven gaat worden: haaien voeren op 30 meter diepte... Ze doen het elke dag en het gaat al jaren goed, dus waarom zou het deze keer anders zijn…
Tot zover de vooruitblik, terug naar wat is geweest.

Dag 59, woensdag 5 augustus 2009, Brisbane

Vandaag reis ik het voor mij laatste stukje met de Greyhound bus verder naar het zuiden. Het kost zo’n 5 uur voordat ik in metropool Brisbane arriveer. Samen met de 240 km op Fraser Island en de 1.700 km met de bus vanaf Cairns staat de Ozzie Adventure kilometerteller op 13.440 km.
Brisbane is na Sydney en Melbourne (en net vóór Perth) met 1,5 miljoen inwoners de grootste (en snelst groeiende) stad van Australië. Het is na 2 maanden outback en lieflijke kustplaatsjes weer even wennen aan de drukte van de grote stad. En dan heb ik ook nog een hostel uitgekozen in één van de levendigste delen van de stad, direct naast Chinatown en hét uitgaansgebied. Hier moet ik mij een kleine vier dagen zien te vermaken totdat zondag mijn vlucht naar Fiji vertrekt.
Na de suffe busrit kan ik wel een wandelingetje gebruiken dus ik verken de directe omgeving van mijn hostel. De wijk Fortitude Valley is een wat ouder deel van de stad (‘oud’ is in Australië echter relatief, want 100 jaar geleden was er nog nauwelijks bebouwing). Er is een bedrijvige sfeer. Veel uitgaansgelegenheden, eenvoudige eettentjes en natuurlijk Chinatown. Het zijn maar twee korte straten die de Chinezen vooralsnog hebben veroverd, een beetje vergelijkbaar met Den Haag. Veel straten zijn vierbaans éénrichtingsverkeer, wat in ieder geval de kans verkleint dat ik de verkeerde kant op kijk (ze rijden hier links, maar daar ben ik na 2 maanden nog steeds niet aan gewend bij het oversteken). Op straat lopen veel figuren die je in elke grote stad tegenkomt, maar die ik al een tijdje niet meer heb gezien: zwervers, punks, schizofrenen en dronkenlappen. Alhoewel wordt afgeraden om in het donker alleen door de straten te lopen voel ik mij desondanks niet heel onveilig.
Het restant van de middag gebruik ik grotendeels om mijn reisverhalen en e-mail bij te werken, met dank aan het gratis draadloos internet van McDonald’s. In plaats van als bedankje een Big Mac te kopen ga ik echter naar de Vietnamees om de hoek, waar ik voor een tientje een prima maaltijd met garnalen en verse groenten krijg voorgeschoteld. Ik zou niet eens weten waar de keuken van het hostel zich bevindt en ik ga deze dagen ook geen poging doen om daar verandering in aan te brengen. Koken doe ik thuis wel weer, als ik dan nog weet hoe het moet.
In de bar van het hostel kom ik iemand tegen die een paar weken later dan ik dezelfde tour aan de westkust heeft gedaan als ik en deels dezelfde gids had. Leuk om even wat ervaringen uit te wisselen (zij hadden dezelfde truck die weer kapot ging…) en herinneringen terug te halen. Na een lange dag, ga ik vandaag op tijd naar bed zodat ik morgen mijn dag goed kan gebruiken.

Dag 60, donderdag 6 augustus 2009, Brisbane

Vandaag zet ik mijn toeristenpet en cultureel verantwoorde zonnebril op. Om de hoek van het hostel is een halte van de hop-on hof-off Sightseeing Bus die je in 1,5 uur langs alle interessante plekjes van de stad leidt. Zo zie ik vanaf het uitzichtpunt op Mount Coot-tha de Amerikaans aandoende skyline van Brisbane. Een halte verder bezoek ik de Botanical Gardens, waar in een parkachtige omgeving een indrukwekkende verzameling van bomen, struiken en planten uit diverse landen te zien is. Vervolgens hop ik off aan de South Bank van de Brisbane River waar een aantal (gratis!) musea zijn die de moeite van het bezoeken absoluut waard zijn. De Gallery of Modern Art heeft een mooie verzameling moderne kunst en de Queensland Art Gallery stelt vooral oudere schilderijen ten toon. Door de parkachtige omgeving langs de rivier loop ik naar Streets Beach, de lokale versie van de ‘lagune’ die elke plaats van betekenis hier lijkt te hebben. Het is iets boven de 20 graden, voor hier koud, dus er zijn maar weinig mensen op het strandje. De bus laat ik verder voor wat het is en ik loop terug richting het centrum, waar ik mijn ogen open houd voor een nieuwe set kleding, echter zonder resultaat. Ik loop in zo’n 20 minuten terug naar mijn hostel, waar mijn oude benen eindelijk hun welverdiende rust krijgen.
’s Avonds is het tijd om het uitgaansleven te verkennen. In de directe omgeving van mijn hostel liggen zeker 10 clubs en bar-dancings, waarvan een aantal bijzonder mooi ontworpen zijn. Het feest komt echter niet los, omdat het nergens echt druk genoeg wordt en ook de muziek niet helemaal mijn smaak is. In de backpackers plaatsen langs de kust gaat vrijwel iedereen elke dag stappen, maar hier in de stad moet je het van de ‘gewone’ mensen hebben en aangezien die doordeweeks moeten werken en studeren beperkt het feest zich tot het weekend. Nog één dagje geduld dus…

Dag 61, vrijdag 7 augustus 2009, Brisbane

Na een poging tot uitslapen (het was gisteren toch nog 2 uur geworden) loop ik naar ‘mijn’ bakkertje om de hoek die heerlijke verse spring rolls (‘rauwe’ loempia’s) heeft. Een wat ongewoon, maar smakelijk ontbijt, bij gebrek aan goed bruin brood, want dat hebben ze hier in Australië niet echt (voornamelijk wit fabrieksbrood). Daarna regel ik mijn accommodatie en tours voor Fiji. De tickets had ik al wel geboekt, maar de rest moest nog vastgelegd worden. Verder is het weer tijd voor de wekelijkse was. Na een urenlang gevecht met de wasdroger zit ook dat er weer op en pak ik de bus naar het centrum van de stad om de winkels-langer-open-avond te benutten. De afgelopen 2 maanden heb ik geleefd in op de outdoor afgestemde (dus praktische, lichtgewicht en sneldrogende) kleding, zijnde 2 lange broeken, 2 korte broeken, 5 T-shirts en een vest. Op zich niets mis mee, maar terug in de grote stad is het bij het uitgaan prettiger (en kansverhogend om überhaupt binnen te komen) om wat hipper voor de dag te komen. Na lang zoeken weet ik eindelijk een spijkerbroek op de kop te tikken die aan mijn wensen voldoet.
’s Avonds ga ik naar de nabijgelegen club The Family, wat volgens reviews op internet één van de beste clubs van Australië is. Er treden zo nu en dan ook Nederlandse dj’s op, maar helaas niet dit weekend. Van de buitenkant heeft het gebouw van de club de uitstraling van een oud pakhuis in een slechte buurt, maar binnen heeft de architect bijzonder goed werk verricht. Het interieur is erg creatief opgezet met een mix van industriële en warme huiselijke vormen en kleuren. Doe daar een wat mooie lichteffecten en een zuiver klinkende geluidsinstallatie bij en je hebt de basis voor een geslaagd avondje stappen. De eerste 2 uur draait de dj helemaal mijn stijl muziek, maar daarna gaat zijn opvolger over op harde techno, wat ik ondanks een dappere poging niet langer dan een uur kan aanhoren. Op zich wel een grappig idee dat ik hier bijna aan de andere kant van de wereld aan het dansen ben, terwijl jullie thuis net aan je eerste kopje koffie zitten. Als ik het om 2 uur voor gezien houd en weer buiten kom merk ik pas hoe ongelofelijk druk het op straat is. Er heerst echter een goede sfeer en ik kom zonder problemen weer terug in mijn hostel voor mijn welverdiende nachtrust.

Dag 62, zaterdag 8 augustus 2009, Brisbane

Toen ik gisteravond het hostel uit liep kwam ik bij de receptie een oude bekende tegen: een Engelse die ik 2 maanden geleden in Perth (op 4 uur vliegen aan de andere kant van het land) in mijn eerste hostel tegen kwam en die ook deelnam aan de eerste groepsreis. It’s a small world in Australië. We gaan wat drinken om even bij te praten over wat we allebei de afgelopen 2 maanden hebben uitgespookt. Omdat we veel dezelfde dingen hebben gedaan is het leuk ervaringen uitwisselen.
Na lang wikken en wegen heb ik besloten om een aantal van mijn spullen per post naar huis te sturen om mijn bagage zo’n 3 kilo lichter te maken (en ruimte te maken voor nieuwe aankopen). Het is echter zaterdag en het postkantoor is dicht, dus ik moet er nog even langer mee rondsjouwen.
Verder doe ik nog wat onderzoek op het internet voor mijn bestaande en mogelijk nieuwe reisplannen na Fiji. Onder andere bekijk ik likkebaardend de mogelijkheden voor Nieuw Zeeland en bijvoorbeeld Samoa (wat een extra verlenging met zo’n 6 weken zou betekenen). Alles is mogelijk zolang ik maar op enig moment weer in Sydney ben voor mijn terugvlucht. Wat mij vooralsnog echter tegen houdt is dat het in Nieuw Zeeland wel écht winter is met ’s nachts temperaturen iets boven nul en in de middag niet warmer dan 15 graden. Ook zal al het zwemwater ijskoud zijn. Dat is niet heel fijn als je een actieve outdoor vakantie wilt houden. Misschien moet ik deze bestemming maar in gedachten houden voor  feb/mrt en mijn (nog te vinden) nieuwe werkgever op het laatste moment vertellen dat ik de vlucht al geboekt heb…
Bij het checken van het treinstation wat ik morgen nodig heb om op het vliegveld te komen kom ik nog een hip overhemd tegen, waarmee mijn nieuwe set ‘stap’kleding compleet is. Dat komt goed uit, want ik heb gelezen dat in The Family vanavond als het goed is ‘mijn’ muziekstijl wordt gedraaid. Twee van mijn kamergenotes, de Engelse Rosy en de Franse Virginy, hebben hun diner overgeslagen en zijn in de bar van het hostel al een tijdje flink wat Vodka met Red Bull aan het indrinken (ook wel liquid dinner genoemd). Ik bezoek eerst nog even de Vietnamees om de hoek voordat ik ze vergezel naar mijn nu al favoriete club The Family. De dames zetten hun recordpoging voort; mijn poging om ze met Pure Blondes (voor de duidelijkheid: dat is een biermerk) bij te houden is bij voorbaat gedoemd tot mislukken. In ieder geval komt het de feestvreugde ten goede en wordt het een extatisch avondje stappen tot mijn benen echt niet meer kunnen. Het zeer geslaagde afscheidsfeestje van Brisbane loopt tegen 5 uur ten einde. Ik kan nog 3 uurtjes slapen voordat ik mijn rugzak weer moet inpakken voor de vlucht naar Fiji….